ΤΟ «ΧΡΥΣΟ ΚΛΑΡΙΝΟ» Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΛΑΣΤΗΡΑΣ

Ο Παναγιώτης Πλαστήρας έχει µεγάλη διαδροµή στο χώρο του ∆ηµοτικού Τραγουδιού αφού από µικρός έµαθε την τέχνη του κλαρίνου και στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελµατικά. Έχει ηχογραφήσει πολλούς δίσκους και cd µε γνωστούς τραγουδιστές. Κορυφαία στιµή είναι η επιλογή του Παναγιώτη Πλαστήρα από τον µεγάλο Μουσικό Μίκη Θεοδωράκη για να ερµηνεύσει ενορχηστρωµένα τραγούδια του µε κλαρίνο. Αυτό που διαπίστωσα στις συναντήσεις µε τον Παναγιώτη είναι ότι εκτός από πολύ καλός µουσικός είναι και ένα πολύ καλό και σεµνό παιδί.....

 Κύριε Πλαστήρα τι ήταν αυτό που σας ώθησε να αχοληθείτε µε το κλαρίνο; Υπήρχαν κάποιες συνθήκες που σας επηρέασαν για να ασχοληθείτε µε αυτό το µουσικό όργανο;

Κύριε Κουτρούµπα θα ήθελα να ευχαριστήσω την εφηµερίδα σας «ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΡΥΜΟΥ» αλλά και εσάς προσωπικά για την προσπάθεια που κάνετε για να προβάλλετε τους καλλιτέχνες που υπηρετούν την δηµοτική µας παράδοση. Στόχος όλων µας θα πρέπει να είναι η προβολή του καλού δηµοτικού τραγουδιού και ταυτόχρονα την δηµοτική µας παράδοση να την περάσουµε στην νεολαία η οποία δέχεται ακούσµατα που δεν έχουν σχέση µε το δηµοτικό τραγούδι. Σχετικά µε την ερώτησή σας όπως είναι γνωστό κατάγοµαι από το Αγγελόκαστρο Αγρινίου. Το Αγγελόκαστρο κάνει ένα από τα καλύτερα πανηγύρια και από εδώ έχουν περάσει οι καλύτεροι καλλιτέχνες. Όλη η ατµόσφαιρα που δηµιουργούνταν µε την διεξαγωγή του πανηγυριού σε συνδυασµό ότι και ο παππούς µου έπαιζε κλαρίνο και ο αδελφός του σαντούρι και γενικά όλη η οικογένεια τραγουδούσε στις γιορτές και στις χαρές ήταν οι παράγοντες που µε έστρεψαν να ασχοληθώ µε την τέχνη του κλαρίνου γιατί «περί τέχνης» πρόκειται.

  Υπήρξαν ποτέ στιγµές που µετανοιώσατε που ασχοληθήκατε επαγγελµατικά µε το κλαρίνο; Αν γυρίζατε το χρόνο πίσω θα αλλάζατε κάτι στις επιλογές σας; Τι σας έδωσε και τι σας πήρε η ενασχόλησή σας µε το κλαρίνο;

Κύριε Κουτρούµπα το κλαρίνο είναι η µεγαλύτερη αγάπη µου, ο καλύτερος έρωτας της ζωής µου προς το παρόν τουλάχιστον. Είναι ο καλύτερος σύντροφος της ζωής µου. Με το κλαρίνο αγκαλιά κοιµάµαι και µε αυτό αγκαλιά ξυπνάω. Με το κλαρίνο µιλάω πολλές φορές και για τις καλές αλλά και τις δύσκολες καταστάσεις που µπορεί να αντιµετωπίζω. Είναι αλήθεια όσο και να φαίνεται παράξενο αυτό. Θα έλεγα ότι το κλαρίνο µου έδωσε πάρα πολλά όπως η µυσταγωγία του ήχου του που µε έκανε άλλο άνθρωπο και µου άλλαξε τη ζωή αλλά ταυτόχρονα ζώ και επαγγελµατικά από αυτό και χάρη στο κλαρίνο έγινα γνωστός. Γενικά το κλαρίνο µου έδωσε σχεδόν τα πάντα και µου πήρε ελάχιστα.

  Κύριε Πλαστήρα πόσο δύσκολο είναι να µάθει κανείς κλαρίνο; Εσείς είχατε κάποιο δάσκαλο που σας καθοδηγούσε στα σωστά βήµατα;

Δεν είχα ποτέ δάσκαλο ούτε µε βοήθησε ποτέ κανένας. Είµαι αυτοδίκτακτος και δεν έχω πάει ούτε σε ωδείο. Ότι έκανα το έκανα µόνος µου. Αυτό που έκανα όµως είναι ότι στα Πανηγύρια στο Αγγελόκαστρο αλλά και στα πανηγύρια της γύρω περιοχής παροκολουθούσα τους γνωστούς καλλιτέχνες. Την εποχή εκείνη ακουγόταν το καλό δηµοτικό τραγούδι, έτσι έπαιρνα και καλά µουσικά ακούσµατα. Γενικά είναι πολύ δύσκολο να µάθει κανείς κλαρίνο γιατί πρέπει να ασχολείται πολλές ώρες την ηµέρα, να αφιερώνεις πολύ χρόνο από τη ζωή σου. Πρέπει να έχεις καλά µουσικά ακούσµατα όπως σηµασία έχει και από ποιούς θα επηρεαστείς. Για να µάθεις κλαρίνο πρέπει να το έχεις µέσα σου και να ζείς µε αυτό.

  Κύριε Πλαστήρα µιλήστε µας για την παιδική σας ηλικία; Που γεννηθήκατε, ποιά ήταν η οικογένειάς σας;

Γεννήθηκα στο Αγγελόκαστρο Αγρινίου το 1965. Πατέρας µου ήταν ο Βασίλης Πλαστήρας και µάνα µου η Ειρήνη Πλαστήρα. Έχω ακόµη δύο αδέλφια. Είµασταν µια πενταµελής φτωχική οικογένεια. Σήµερα δεν ζεί ο πατέρας µου. Ασχολούµασταν µε τον καπνό και το βαµβάκι. Είχαµε ακόµη πρόβατα και γίδια. Θυµάµαι µικρός να πηγαίνω στα ζώα έχοντας πάντα µαζί µου το κλαρίνο και να παίζω ώρες ατελείωτες. Έτσι ξεκίνησα να µαθαίνω κλαρίνο.

  Ποιούς κλαρινίστες είχατε ως πρότυπο και επειρεαστήκατε; Ποιούς θεωρείται κορυφαίους στο είδος από τους παλαιότερους κυρίως; Με ποιούς τραγουδιστές είχατε πιό στενή συνεργασία;

Θεωρώ ότι ο Βασίλης Σούκας, ο Μάκης Βασιλειάδης, ο Γιάννης Βασιλόπουλος και ο Βαγγέλης Κοκώνης ήταν οι κορυφαίοι στο κλαρίνο. Αυτούς είχα ως πρότυπο και από αυτούς πήρα πολλά µουσικά ακούσµατα. Στενή συνεργασία µε τραγουδιστές είχα µε τη Φιλιώ Πυργάκη, τη Βαγγελιώ Χρηστιά, το Γιάννη Κωνσταντίνου, το Θανάση Βαρσαµά, το Γιώργο Καψάλη, τη Σοφία Κολλητήρη, το Λάµπρο Σκάρλα, την Αννούλα Τσαχάλου, τη Γιώτα Βώτα, τη Γιώτα Γρίβα, το Γιάννη Σιέτο και πολλούς άλλους και ζητάω συγνώµη αν ξέχασα κάποιους.

   Με τη Βαγγελιώ Χρηστιά πως γνωριστήκατε;

Με τη Βαγγελιώ γνωριστήκαµε σε µια ταβέρνα στην «Αχαρνών» πίσω από την Καθολική Εκκλησία. Εκεί ήταν µε τον ιδιοκτήτη του γνωστού κέντρου «ΕΛΑΤΟΣ». Στη ταβέρνα µου έγινε πρόταση συνεργασίας. Φυσικά και δέχθηκα γιατί ήταν µεγάλη τιµή για µένα να παίξω σε τόση µικρή ηλικία στον «ΕΛΑΤΟ». Στο κέντρο αυτό έπαιξαν όλοι οι µεγάλοι καταξιωµένοι κλαρινίστες και έπρεπε να αξίζεις για να περάσεις από εκεί. Το πρώτο χρόνο έπαιζα ως δεύτερο κλαρίνο. Τα επόµενα δύο χρόνια συνέχισα ως πρώτο κλαρίνο. Στη συνέχεια διέκοψα για δύο χρόνια από τον «ΕΛΑΤΟ» και συνεργάστηκα µε τον Σκαφίδα και τον Περπινιάδη στο κέντρο «ΚΑΣΤΕΛΟ». Επέστρεψα πάλι στον «ΕΛΑΤΟ» όπου συνέχισα για 7 χρόνια.

  Σε ποιό κέντρο παίξατε για πρώτη φορά όταν ανεβήκατε στην Αθήνα; Σε ποιά άλλα κέντρα έχετε δουλέψει;

Ανέβηκα στην Αθήνα αµέσως µόλις απολύθηκα από το στρατό το 1984. Έκανα την πρώτη µου εµφάνιση στο κέντρο «Ελληνική Γωνιά» στην οδό Δώρου στην Οµόνοια µε τους αδελφούς Κωσταρέλλου που ήταν ένα οικογενειακό συγκρότηµα. Έπαιξα ακόµη στη «ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑ», στην «ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ» στο «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ» µε τον Τζήµα κ.α.

  Πότε παίξατε για πρώτη φορά επαγγελµατικά και πού;

Έπαιξα για πρώτη φορά επαγγελµατικά σε ηλικία 17 ετών µε µια ορχήστρα από την Άρτα. Θυµάµαι ότι ήταν τόσο µεγάλο το µεράκι για αυτό που έκανα που πήγαινα στην Άρτα µε το λεωφορείο του ΚΤΕΛ το πρωί και γύριζα την άλλη µέρα το πρωί πάλι µε το λεωφορείο.

  Πότε γίνατε γνωστός και καθιερωθήκατε; Υπήρξαν άνθρωποι που σας βοήθησαν;

Πήγα φαντάρος στο Μεσολλόγγι και στην Κύπρο. Όταν απολύθηκα άρχισα να δουλεύω επαγγελµατικά πιά και συνεργάστηκα µε τα µεγαλύτερα ονόµατα εκείνης της εποχής. Η πρώτη µου γνωριµία ήταν µε το Νίκο το Μακρυγιώργο από την Κανδήλα. Ο Νίκος εκτίµησε το ταλέντο µου και µε σύστησε στον Τάκη το Καρναβά µε τον οποίο για 8 χρόνια πηγαίναµε στα πανηγύρια στο Ξηρόµερο, στη Ναύπακτο στην Άρτα, στα Γιάννενα και αλλού.

  Κύριε Πλαστήρα απ’ότι γνωρίζω ο Μίκης Θεοδωράκης σας επέλεξε µαζί µε τον Σταύρο τον Παζαρέντζη για τα ορχηστρικα κοµµάτια µε κλαρίνο του LITANY II. Πως αισθανθήκατε;

Η συνεργασία µου µε τον Μίκη Θεοδωράκη ήταν µεγάλη τιµή για µένα. Ο Μίκης Θεοδωράκης για να καταλήξει σε εµένα και στον Παζαρέντζη το Σταύρο άκουσε πολλά κλαρίνα. Ποιός δεν θα ήθελε να συνεργαστεί µε τον µεγάλο αυτό µουσικό και η συνεργασία αυτή έκανε καλό και στην καριέρα µου.

   Τις ελεύθερες ώρες σας µε τι ασχολείσθε;

Τον ελεύθερο χρόνο µου τον αφιερώνω στους µαθητές µου όπου τους διδάσκω την τέχνη του κλαρίνου δωρεάν χωρίς καµµιά υποχρέωση. Έχω αναδείξει µια σειρά από ταλαντούχους µαθητές µου που κάνουν καριέρα σε διαφορα µουσικά σχήµατα. Βασική αρχή µου πέρα από την εκµάθηση του κλαρίνου είναι να τους µεταφέρω σωστά µουσικά ακούσµατα και τους παροτρύνω να προβάλλουν σωστά την µουσική µας παράδοση. Ακόµη τον ελεύθερο χρόνο µου αρέσει να φτιάχνω φλογέρες τις οποίες και τις δωρίζω, Παίζω ακόµη Ζουρνά ο οποίος είναι ο δεύτερος µεγάλος έρωτας µετά το κλαρίνο. Ακόµη µελετάω µε το κλαρίνο µου νέα µουσικά ακούσµατα.

  Μέχρι ποιά ηλικία είναι καλά να παίζει κανείς κλαρίνο;

Δεν νοµίζω ότι υπάρχει κάποια συγκεκριµένη ηληκία που πρέπει να σταµατάει κάποιος να παίζει επαγγελµατικά τουλάχιστον. Όσο αντέχει κάποιος και όσο είναι αποδεκτός από το κόσµο µπορεί να συνεχίζει.

  Στο Μοναστηράκι που πάντοτε διοργάνωνε µεγάλα πανηγύρια και από εκεί πέρασαν όλοι οι µεγάλοι καλλιτέχνες του Δηµοτικού Τραγουδιού εσείς πότε πήγατε για πρώτη φορά;

Στο Μοναστηράκι πήγα για πρώτη φορά το 1985 µαζί µε τον Θανάση Βαρσαµά, τον Γιώργο Καψάλη και τη νησιώτισσα Ελένη Λεγάκη στο κέντρο ΚΑΣΟΛΑ. Η πρώτη µου εµπειρία από το χωριό είναι απερίγραπτη, θυµάµαι όλο το χωριό συγκεντρωµένο στη πλατεία να διασκεδάζει και να χορεύει. Την επόµενη φορά που πήγα στον φίλο µου Νίκο Κασόλα µε τον αείµνηστο Τάκη Καρναβά, τον Στάθη Αγγελόπουλο και τον Ηλία Κλωναρίδη, φυσικά και πάλι γνωρίσαµε µεγάλες στιγµές. Το 2010 και πάλι στον φίλο µου Νίκο Κασόλα µε τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο, τον Γιάννη Σιέττο, την Αννούλα Τσαχάλου, την Γιώτα Γρίβα, την Ξένια Βέρα, τον Σπύρο Σιώλο και τον Μάκη Τσίκο και πάλι γράψαµε ιστορία, άλλωστε ο φίλος µου ο Νίκος έχει µεγάλη εµπειρία στα καλά προγράµµατα.

  Η οικονοµική κρίση πόσο επηρέασε το χώρο της διασκεδασης;

Η οικονοµική κρίση επληξε κυρίως το χώρο της διασκέδασης. Παρόλα αυτά όµως δεν πρέπει να απογοητευτούµε αλλά να συνεχίσουµε υπηρετώντας το καλό δηµοτικό τραγούδι και να ελπίζουµε ότι γρήγορα θα βελτιωθεί η κατάσταση. Στο κέντρο «ΧΙΛΛΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ» που εµφανίζοµαι το παλεύουµε και συνεχίζουµε ακόµη.

 Κύριε Πλαστήρα κάπου εδώ τελείωσε η πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που µας δώσατε, σας ευχαριστούµε να είστε πάντα καλά και να µας διασκεδάζετε µε τις υπέροχες μελωδίες του κλαρίνου σας.

Και εγώ από την πλευρά µου σας ευχαριστώ κύριε Κουτρούµπα. Εύχομαι πάντα επιτυχίες στην επιτυχηµένη εφηµερίδα σας που εκδίδει ο σύλλογος Δρυµιωτών.

Πηγή:  Εφημερίδα τα  ΝΕΑ ΤΟΥ ∆ΡΥΜΟΥ

"Να προβάλλουµε το καλό

∆ηµοτικό Τραγούδι"

Επιµέλεια: Γιώργος Κουτρούµπας | kutruge@otenet.gr