Γράφει η: Μαρία Ευαγ. Μπαμπάνη
«Μοσχοβολούν οι γειτονιές βασιλικό κι ασβέστη». Και κόκκινα γεράνια θα πρόσθετα…Στη δεκαετία του 60 στις αυλές του χωριού μας δέσποζαν ο βασιλικός κι ό ασβέστης, αλλά βασίλευαν τα γεράνια… Κόκκινα το πλείστον αλλά και άσπρα σε ασπρισμένους τενεκέδες, μια εικόνα που συντροφεύει τις αναμνήσεις μας. Κάπου-κάπου και πανσέδες και νυχτολούλουδα. Και το γνωστό δεντρολίβανο. Το δεντρολίβανο το αντιπαθούσαμε γιατί το προσφέραμε στους πεθαμένους μας. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος που δεν τον χρησιμοποιήσαμε ποτέ σε συνταγές μαγειρικής......
Η προτίμησή μας στα γεράνια έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία τους, αφού απαιτούν ελάχιστο νερό που τα χρόνια εκείνα ήταν πολύτιμο. Το να ποτίζεις λουλούδια όταν δεν έχεις να πιεις και να πλυθείς φαντάζει πολυτέλεια… Μα εμάς μας πρόσφεραν πολυτέλεια τα όμορφα κι ολιγαρκή γεράνια που νοικοκύρευαν τις αυλές μας.
Κι εγώ θαρρώ ότι ταίριαζαν στην ιδιοσυγκρασία των γιαγιάδων του χωριού μας. Έτσι ανθεκτικά, μοναχικά, ευπροσάρμοστα, εκρηκτικά ενίοτε, αφού ένα κλωναράκι αρκεί να γεμίσει ολόκληρο παρτέρι, φάνταζαν σαν τις ολιγαρκείς, μοναχικές γιαγιάδες που συντρόφευαν τα παιδικά μας χρόνια κι ομόρφαιναν τη λιτή ζωή μας.
Ποιον δεν ακολουθεί η εικόνα μιας μαυροφορεμένης γιαγιάς με το παφιλένιο ποτιστήρι, ίσα να δροσίζει τους ασπρισμένους τενεκέδες με τα κόκκινα γεράνια!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου