Τα πανηγύρια στο Αγράμπελο

Τα πανηγύρια τότε ήταν ο μοναδικός και αποκλειστικός τρόπος διασκέδασης των κατοίκων, ήταν μια ευκαιρία για διασκέδαση στη σκληρή και κοπιαστική ζωή που ζούσαν οι άνθρωποι  στην δεκαετία του 60-70. Πανηγύρια γίνονταν σε όλα τα χωριά του Ξηρομέρου  και ήταν αφιερωμένα στη μνήμη και στη γιορτή κάποιου αγίου. Εμείς στο χωριό γιορτάζουμε 8 Νοεμβρίου των Παμμεγίστων ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ.....

Η συμμετοχή του κόσµου ήταν καθολική. Δεν έλειπε κανένας. Ακόµα και  άνθρωποι, που όλο τον καιρό τους τον περνούσαν δουλεύοντας στην  εξοχή , όπως οι  βοσκοί,  την ημέρα του πανηγυριού κατέβαιναν στο χωριό, φόραγαν τα καλά τους και πήγαιναν  στην εκκλησιά, ν’ ανάψουν το κεράκι τους, να κάνουν τον σταυρό τους.

Οι νοικοκυρές μέρες πριν ασβέστωναν της αυλές τους έφτιαχναν τα γλυκά (ραβανί)  για την ημέρα της γιορτής.  

Τα παιδιά οργίαζαν στους δρόµους του χωριού και ήταν  αδύνατο να βρεθεί άνθρωπος να τα συμμαζέψει. Πανηγύριζαν µε τον  δικό τους αυθόρμητο τρόπο, έτρεχαν πάνω κάτω  παίζοντας, καβγαδίζοντας, φιλιώνοντας.

Το πανηγύρι άρχιζε από την παραµονή της γιορτής. Οι δρόµοι του

χωριού, γέµιζαν από µικροπωλητές κάθε λογής, που έστηναν τους

πάγκους τους µε τις λάµπες της ασετιλίνης και πουλούσαν τις κάθε λογής πραμάτειες τους : Εικόνες αγίων, φυλαχτά, κοµποσκοίνια, οικιακά  σκεύη, υφάσµατα, στολίδια, αρώµατα, γιατροσόφια, παιχνίδια για τα  παιδιά και ό,τι άλλο µπoρούσε να βάλει ο νους του ανθρώπου.

.Οι µικροπωλητές  χαλούσαν τον κόσµο µε τις φωνές τους :

Σε άλλους µπάγκους έβλεπες τα τυχερά παιχνίδια, τις ρουλέτες µε τις  µπίλιες και τα µαύρα – κόκκινα, τους κρίκους ,τη σκοποβολή , το «εδώ παπάς εκεί παπάς » και τόσα άλλα ,όπου οι αθώοι και απονήρευτοι  χωρικοί νόµιζαν πως θα µπορούσαν να κερδίσουν

Κάθε καφενείο είχε τη δική του  ζυγιά, (έτσι έλεγαν όταν το καφενείο  ειχε ζωντανή μουσική) και  συναγωνίζονταν, ωστόσο ποιο καφενείο θα φέρει την καλύτερη ζυγιά και  σε ποιο η µουσική θα παίξει καλύτερα.

Έπρεπε να καπαρώσεις τραπέζι από νωρίς, να πάρεις σειρά για τον  χορό, αν ήθελες να χορέψεις., για να µην υπάρχουν παρεξηγήσεις και  γίνουν καβγάδες και τσακωµοί πάνω στο γλέντι.

 Όταν το γλέντι άρχιζε ο τραγουδιστής αφού έπαιζε δυο –τρία τραγούδια,  μετά φώναζε το νούμερο ένα για χορό  του κυρίου τάδε  το νούμερο 2 για χορό του κυρίου τάδε και έτσι  έμπαιναν στο χορό παρέες- παρέες και το χορό τον πλήρωναν. Συνήθως χόρευαν από δυο τραγούδια το κάθε άτομο, για να μπορέσουν να χορέψουν όλοι με την σειρά τους.

Πέρα όμως από το αντάμωμα, μεταξύ των κατοίκων μιας περιοχής τα πανηγύρια έπαιζαν σπουδαίο ρόλο, αυτό της γνωριμίας μεταξύ των νέων του χωριού με τελική κατάληξη το γάμο και την παντρειά. Μετά το τελος του πανηγυριού  έπιαναν δουλειά οι προξενητάδες.