Ποίηση «Αγράμπελο»

Ένας φίλος καλός (επειδή θέλει να κρατήσει την ανωνυμία του, δημοσιεύουμε μόνο τα αρχικά του Β.Τ.), μας έστειλε και ευχαρίστως δημοσιεύουμε το όμορφο ποίημά του με τον τίτλο «Αγράμπελο». Είναι φανερό πόσο αγαπά το χωριό μας και θέλησε με στίχους να αποδώσει την αγάπη του. Ευχαριστούμε θερμά το φίλο μας, να είναι πάντα καλά και να αγγίζει με τα ποιήματα του τις ψυχές όλων μας



ΑΓΡΑΜΠΕΛΟ

Θαρρείς διαβάτη από μακριά
πως είναι κάποια αετοφωλιά,
πράγματι είναι αετοί,
το έχουν δείξει και οι καιροί.

Υπήρξαν δύσκολοι καιροί
πόνος, ανέχεια, κατοχή,
μέσα απ΄ τις στάχτες τους γεννήθηκαν ξανά
κι άνοιξαν πάλι τα φτερά.

Η μάνα γη τους έθρεψε,
τους κόπους τους δικαίωσε,
σύνορα δεν υπάρχουν πια
και κατακτούνε το ντουνιά.

Εκεί διαβάτη όπως περνάς
σε κάθε βήμα να κοιτάς,
είναι η ομορφιά του μαγική
απ΄ άκρη σ’ άκρη αντηχεί.

Κι αν τύχει και είναι Κυριακή,
χαρές ξεφάντωμα γιορτή
και μέσα απ΄ την εκκλησιά θα ακούς
Αγγέλους να ψέλνουν με σκοπούς

Είναι φιλόξενος λαός
και ο σύλλογος μας δυνατός,
κρατάει την παράδοση απτή
μες’ στο μουσείο οι θησαυροί.

Η βλάχικη καταγωγή
γόνοι θεών μας μαρτυρεί,
η τέχνη και ο πολιτισμός
γράφει ιστορία συνεχώς.

Και έτσι κοντά τους αν βρεθείς
φίλος θα γίνεις θα το δεις,
Θα έχεις μια ζεστή γωνιά
και μια θέση στη καρδιά.
Β.Τ.