Γράφει η : Μαρία
Μπαμπάνη
Το Αγράμπελο
και το Ξηρόμερο θρήνησε την αιφνίδια απώλεια μιας άξιας γυναίκας, της
Βασιλικής, συζύγου του Κώστα Κωνσταντίνου το γένος Χρήστου Τάγκα......
Η Βασιλική μας
έφυγε πρόωρα αλλά στη γεμάτη ζωή της τίμησε τα πάντα: τους γονείς της, τον
σύζυγό της, τα πεθερικά της, τ’ αδέλφια της, τα παιδιά της, τους συγγενείς εξ
αίματος και εξ αγχιστείας, τους γείτονες, τους γνωστούς, τους οδοιπόρους, τη
δουλειά στο χωράφι, στην κτηνοτροφία, στο σπίτι.
Μεγαλωμένη σ’
ένα καλό σπίτι και μπαίνοντας νύφη σ’ ένα επίσης καλό, έστησε ένα ακόμη
καλλίτερο, το δικό της και ευτύχησε να απολαύσει γαμπρούς, νύφες κι εγγόνια.
Όσοι τη γνώρισαν έβλεπαν μια γυναίκα της προσφοράς και της θυσίας, μια γυναίκα
χαρισματική. Ομορφιά, ευγενικά αισθήματα, εργατικότητα, γενναιοδωρία,
φιλοξενία, αξιοπρέπεια και νοικοκυροσύνη. Αυτό που άλλοι παλεύουν μια ζωή να
κατακτήσουν – την υστεροφημία τους – η Βασιλική το ΄χτιζε και το υπηρετούσε
απλά από θέση αρχής.
Αυτές τις σκέψεις διάβαζε κανείς στα
πρόσωπα όσων την αποχαιρετούσαν που τ’ αυλάκωνε πραγματική οδύνη, αληθινά
δάκρυα και πόνος ψυχής. Ήταν εκεί όχι από χρέος, αλλά από δική τους εσωτερική
ανάγκη. Γιατί οι άνθρωποι που τιμούν τη ζωή, τιμώνται και ες αεί. Το χωριό μας
δικαίως θρηνεί μια όμορφη, άξια Κυρά που έφυγε νέα, αλλά πρόκανε τόσα πολλά.
Βασιλική μας, ο θάνατός σου βάρυνε την
ψυχή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου