Ο ποιητής Άρης Μπιτσώρης, μας έστειλε από τη Θεσσαλονίκη, το ποίημα του «ο ιός του Νείλου» που περιέχεται στο καινούργιο βιβλίο: "ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΣΤΙΧΟΣ" το οποίο περιλαμβάνει στίχους που αναφέρονται στην επαρχία Βονίτσης και Ξηρομέρου. Το επίκαιρο ποίημά του σατιρίζει την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τον «Ιό του Νείλου» στην Ελλάδα, λόγω της αύξησης του πληθυσμού των κουνουπιών (τρόπος μετάδοσης του ιού είναι μέσω τσιμπήματος).
Διαβάστε το…
Του Άρη Μπιτσώρη
Όταν τα καπνοχώραφα
ήτανε στα ντουζένια
οι γεωργοί για πότισμα
είχαν μεγάλη έγνοια.
Φτιάξανε λούτσες, της βροχής
το ύδωρ να μαζεύουν
κι ύστερα τα χωράφια τους
στοιχειωδώς ν’ αρδεύουν.
Τώρα που χέρσεψε η γη
κι οι γεωργοί φευγάτοι
οι λούτσες μέσα στους αγρούς
μείνανε αμανάτι.
Είναι γεμάτες με νερό,
τοπίο ελώδες μοιάζει
και τα κουνούπια στα αυτιά
μας τραγουδούν με νάζι.
Εμείς αυτά τα έντομα
δεν τα ’χαμε γνωρίσει,
δεν είχα ακούσει στο χωριό
κάποιον να ’χαν τσιμπήσει.
Μα τώρα τα τσιμπήματα
δεν είναι τόσο αθώα
γιατί απ’ το Νείλο ήρθανε
και άλλα τέτοια ζώα.
Που μεταφέρουν τον ιό
του Δυτικού του Νείλου
και κάποιοι απ’ όσους νόσησαν
“τέθηκαν” επί ξύλου.
Να ξέρετε ότι η λοίμωξη
δεν παίρνει θεραπεία
και εμβόλιο δεν έβγαλε
καμία εταιρία.
Τρία είναι τα φάρμακα
γι’ αυτή την ιστορία
ώστε η μολυσματική
να εξαλειφθεί εστία.
Ή κάθε λούτσα να κλειστεί
ή το νερό να αδειάσει
-που ’ναι κομμάτι ασύμφορο
κι ανέφικτο στην πράξη-
ή, τρίτον, που ’ναι τελικά
η μόνη μας ελπίδα
να ανοίξει πάλι εξαρχής
του αγρότη η μερίδα.
Ν’ αρχίσουν τα οργώματα
σε κάθε χωραφάκι,
μοτέρ ν’ ακούσουμε ξανά,
νερό να μπει στ’ αυλάκι.
Με νέες καλλιέργειες
νέοι να ασχοληθούνε
τ’ άδεια σχολειά με μαθητές
γεμάτα να τα δούμε.
Αυτό κι αν είναι όραμα,
το όνειρο ενός γέρου,
να δει ότι ζωντάνεψε
η γη του Ξηρομέρου.
Μα ένας πόνος διέλυσε
την οπτασία ετούτη
τον ύπνο μου διέκοψε
κεντρί από κουνούπι..
8-12-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου