Την διάσωση, ανάδειξη και αξιοποίηση της πλούσιας πολιτιστικής παράδοσης, της περιοχής μας είχε σαν στόχο η γιορτή τσιγαρίδας, που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία του χωριού, την επομένη των Χριστουγέννων, την Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Φυτειών «Το Ακαρνανικό Φως» σε συνεργασία με το Δήμο Φυτειών.
Παρά την βροχή που έριχνε από το πρωί και το τσουχτερό κρύο που επικρατούσε, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, για 4η συνεχή χρονιά, η γιορτή τσιγαρίδας. Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να γευτούν τις περίφημες τσιγαρίδες, μαγειρεμένες σε παραδοσιακά καζάνια από εθελοντές μαγείρους –παιδιά του συλλόγου-που κρατούν την παράδοση και εφαρμόζουν πιστά τη συνταγή των προγόνων μας. Οι τσιγαρίδες ξεροψημένες και ευωδιαστές είναι από τα πιο αγαπητά εδέσματα των Χριστουγέννων για τους Ξηρομερίτες. Τραγανές εξωτερικά και ζουμερές τρυφερές εσωτερικά, αποτελούσαν τον τέλειο μεζέ για το τραπέζι. Είναι κομμάτια χοιρινό λίπος με κρέας. Το χοιρινό λίπος κόβεται σε κομμάτια και βράζει σε μεγάλα καζάνια μέχρι να λιώσει. Αφού αφαιρεθεί το ρευστό λίπος μένουν ροδοκόκκινα κομμάτια κρέας με λίπος. Αυτές είναι οι ελκυστικές και γευστικές τσιγαρίδες.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
Σταθερή διατροφική παράμετρος για όλα τα αγροτικά νοικοκυριά ήταν
ο “οικόσιτος χοίρος ”.
Απ’ τα μέσα του καλοκαιριού εποχή της αναπαραγωγής των γουρουνιών κάθε οικογένεια προμηθευόταν το χοιρίδιο που μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων σε προβλεπόμενο μέρος του κήπου, θα εκτρέφονταν για να δώσει νόστιμο κρέας αλλά και πανηγυρική ατμόσφαιρα στο δωδεκαήμερο των γιορτών .Άφθονο και νόστιμο χοιρινό κρέας σε αναμμένα τζάκια εύφραινε τους ερχόμενους από πολυήμερη νηστεία πιστούς Ξηρομερίτες.
Όμως, η σπατάλη ήταν γνωστή μόνο σαν λέξη, όχι σαν νοοτροπία.
Ένα σημαντικό μέρος του κρέατος θα έπρεπε να διατηρηθεί για τους ερχόμενους μήνες. Είναι χειμώνας, η εποχή που οι ζωντανοί οργανισμοί χρειάζονται τις θερμίδες του ζωικού λίπους.
Η παραδοσιακή μέθοδος του “τσιγαρίσματος” θα ολοκλήρωνε την μέριμνα της διατροφής. Μεγάλη φωτιά σε κάθε αυλή, η πυροστιά, το καζάνι και το μεράκι της νοικοκυράς κυριαρχούσε τις επόμενες μέρες των Χριστουγέννων.
Η μυρωδιά των καιόμενων ξύλων και του χοιρινού λίπους απλώνονταν τις κρύες Χριστουγεννιάτικες μέρες στα χωριά του Ξηρομέρου.
Σε πήλινα δοχεία τα τσιγαρισμένα κομμάτια κρέατος σκεπασμένα με το παγωμένο λίπος διατηρούνταν για δύο και πλέον μήνες…..»
Παρά την βροχή που έριχνε από το πρωί και το τσουχτερό κρύο που επικρατούσε, πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία, για 4η συνεχή χρονιά, η γιορτή τσιγαρίδας. Οι επισκέπτες είχαν την ευκαιρία να γευτούν τις περίφημες τσιγαρίδες, μαγειρεμένες σε παραδοσιακά καζάνια από εθελοντές μαγείρους –παιδιά του συλλόγου-που κρατούν την παράδοση και εφαρμόζουν πιστά τη συνταγή των προγόνων μας. Οι τσιγαρίδες ξεροψημένες και ευωδιαστές είναι από τα πιο αγαπητά εδέσματα των Χριστουγέννων για τους Ξηρομερίτες. Τραγανές εξωτερικά και ζουμερές τρυφερές εσωτερικά, αποτελούσαν τον τέλειο μεζέ για το τραπέζι. Είναι κομμάτια χοιρινό λίπος με κρέας. Το χοιρινό λίπος κόβεται σε κομμάτια και βράζει σε μεγάλα καζάνια μέχρι να λιώσει. Αφού αφαιρεθεί το ρευστό λίπος μένουν ροδοκόκκινα κομμάτια κρέας με λίπος. Αυτές είναι οι ελκυστικές και γευστικές τσιγαρίδες.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ
Σταθερή διατροφική παράμετρος για όλα τα αγροτικά νοικοκυριά ήταν
ο “οικόσιτος χοίρος ”.
Απ’ τα μέσα του καλοκαιριού εποχή της αναπαραγωγής των γουρουνιών κάθε οικογένεια προμηθευόταν το χοιρίδιο που μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων σε προβλεπόμενο μέρος του κήπου, θα εκτρέφονταν για να δώσει νόστιμο κρέας αλλά και πανηγυρική ατμόσφαιρα στο δωδεκαήμερο των γιορτών .Άφθονο και νόστιμο χοιρινό κρέας σε αναμμένα τζάκια εύφραινε τους ερχόμενους από πολυήμερη νηστεία πιστούς Ξηρομερίτες.
Όμως, η σπατάλη ήταν γνωστή μόνο σαν λέξη, όχι σαν νοοτροπία.
Ένα σημαντικό μέρος του κρέατος θα έπρεπε να διατηρηθεί για τους ερχόμενους μήνες. Είναι χειμώνας, η εποχή που οι ζωντανοί οργανισμοί χρειάζονται τις θερμίδες του ζωικού λίπους.
Η παραδοσιακή μέθοδος του “τσιγαρίσματος” θα ολοκλήρωνε την μέριμνα της διατροφής. Μεγάλη φωτιά σε κάθε αυλή, η πυροστιά, το καζάνι και το μεράκι της νοικοκυράς κυριαρχούσε τις επόμενες μέρες των Χριστουγέννων.
Η μυρωδιά των καιόμενων ξύλων και του χοιρινού λίπους απλώνονταν τις κρύες Χριστουγεννιάτικες μέρες στα χωριά του Ξηρομέρου.
Σε πήλινα δοχεία τα τσιγαρισμένα κομμάτια κρέατος σκεπασμένα με το παγωμένο λίπος διατηρούνταν για δύο και πλέον μήνες…..»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου